من امیر حافظی هستم و شما در این وب‌ سایت شاهد ایده‌های من در طراحی کیف چرمی، کفش چرمی و اکسسوری های لوکسی هستید که بصورت روزانه مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما چیزی که در این پست با شما در میان می‌گذارم، نگاه من به طراحی کالایی است که بخشی از ماهیت خود را از لوکس بودن چرم، و بخش دیگر خود را از سبک زندگی مدرن شهری وام گرفته‌است.

همینگوی زمانی در مصاحبه با مجله نیویورکر از سه استاد خود، فلوبر، استاندال و سزان نام برده بود. شاید برای نوشتن یک داستان ادبی باشکوه، مثل چیزی که همینگوی برای ما به ارث گذاشته است، آموختن از فلوبر و استاندال ضروری باشد، اما حضور یک نقاش، ماهیت معما گونه گفته همینگوی را افزایش می دهد. اما من به عنوان یک طراح، یک طراح که علاقه دیوانه واری به هنر اسکپرسیونیست دارم و ادبیات را دیوانه وار ستایش می‌کنم، جایگاه سزان را در آثار همینگوی حس می‌کنم و اگر بگویم که بخشی از آنچه تا امروز به عنوان یک محصول مصرفی خلق کرده‌ام، با الهام و آگاهی از آموخته‌هایم از سزان بوده، حرف غلوآمیز یا گزافه‌ای نگفته‌ام.

سبک و سیاق من در طراحی کیف چرمی

به ایده من سزان اولین هنرمندی بود که ایده نسبت‌های طلایی را در سرتاسر اثر و با توجه به چگالی رنگ و عناصر در آثارش استفاده می‌کرد. من، اگر نخواهم خودپسند و مغرور باشم، با الهام از سزان، چگالی جاگیری ملزوماتی را که یک آقا یا خانم در هنگام استفاده از کیف چرمی مورد استفاده قرار می‌دهد، به شکلی طراحی کرده‌ام که تمام اقلام علاوه بر در دسترس بودن، از ظاهری ساده، مینیمال و موقر برخوردار باشند. برای همین شلختگی در ظاهر را بدون در نظر گرفتن آنچه دیگران انجام می‌دهند، یا آنچه سایر طراحان می‌پسندند، و تنها با در نظر گرفتن ماهیت اصلی محصول، کاری که قرار است انجام دهد، و در عین حال حسی که در هنگام دیدن و دست گرفتن آن به آقا یا خانم منتقل می‌شود طراحی و تولید کردم.

این مسئله تنها بخشی از چیزی است که به عنوان یک کیف چرمی مایل بودم به چشمان بیننده‌ها هدیه کنم. سادگی، عدم ترس از نمایش ظاهر تند زیپ‌ها به عنوان یک عنصر مدرن و فلزی (مانند چیزی که در معماری های تک توسط مدرنیست‌های ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد) و در برخی از بخش‌ها، رفتار اگزجره در کاهش عناصر نمایشی، تا جایی که ماهیت کیف، از یک عنصر تزئینی، یه یک محصول خنثی تبدیل شود.

مثلا در نیویورکر، کاهش تمام عناصر ظاهری در طراحی بیرونی کیف، به اندازه‌ای است که محصول، تنها رنگ و بافت چرم را برای معرفی خود عرضه می‌کند. در عوض، چلینی، که با الهام از بنونوتو چلینی، منریسم ایتالیایی نام گذاری و طراحی شده، در ظاهر، خشن و تند و جدی است که از نمایش زیپ هم در داخل کیف و هم در ظاهر خارجی ابایی ندارد.

برای همین است که گمان می‌کنم عنصر اصلی در طراحی کیف چرمی، بیش از آنکه مصرف گرایانه باشد، دارای یک ایده غنی از طرز فکر طراحی است که آن را خلق می‌کند.